ระยะ เรื่องของความรู้สึก ไม่ใช่ระยะทาง

การฝึกสอนฟันดาบของผู้้ฝึกสอน สิ่งที่สำคัญประการหนึ่งคือการสอนเรื่องระยะ ผู้ฝึกสอนต้องทำให้นักเรียนเข้าใจและแยกให้ออก การฝึกการรักษาระยะคือการที่ต้องการให้นักเรียนรู้ว่าในสถานการณ์หนึงๆนั้น  จะรักษาความรู้สึก เพื่อให้ตัวของเขาห่างจากคู่ต่อสู้เท่าใด ระยะนั้นจะไม่คงที่ นักเรียนจะพบกับการฝึกที่หลากหลาย เพื่อให้เกิดความรู้สึกจนช่ำชอง (Sense)

นักดาบที่ผ่านประสบการณ์ในการแข่งขันมาระยะหนึ่ง จะเริ่มเข้าใจว่าควรอยู่ห่างจากปลายดาบของคู่ต่อสู้แค่ไหน เรื่องของระยะส่วนหนึ่งต้องใช้ประสบการณ์ ความรู้สึกในเรื่องของระยะ (Sense of Distance) นับเป็นเรื่องหนึ่งที่มีความสำคัญต่อกระบวนการในการพัฒนาขีดความสามารถของนักดาบไปสู่ความสำเร็จ  เรื่องของระยะนั้นใกล้เคียงกับความเป็นกลยุทธ์(Tactics)เป็นอย่างมาก ในการแข่งขันนั้นความรู้สึกจะบอกกับนักดาบเองว่าจะต้องอยู่ห่างจากคู่ต่อสู้แต่ละคนแต่ละแบบแค่ไหน คำถามมีอยู่ว่าแล้วความรู้สึกเหล่านี้จะหาได้จากไหน จากการฝึก จากการแข่งขัน  ที่จริงแล้วทั้งสองอย่างมีส่วนในการสร้างความรู้สึกดังกล่าว 

นักดาบที่มีความแตกต่างกันในด้านส่วนสูงและความเร็วจะยิ่งมีผลในเรื่องของระยะมากขึ้น โดยปกตินักดาบที่สูงกว่าจะพยายามรักษาระยะที่ห่าง เป็นระยะปลอดภัยของตัวโดยใช้ช่วงความยาวของตัวในการเข้าทำ ในขณะที่นักดาบที่มีส่วนสูงไม่มากต้องหาระยะที่ใกล้พอของตัวเองโดยไม่ให้คู่ต่อสู้ไม่สามารถป้องกันได้หรือใช้ความเร็วเข้ามาชดเชย ความสามารถหนึ่งที่จะลดความเสียเปรียบในเรื่องของระยะลงได้       คือการใช้ Footwork ที่ดีเยี่ยม และการประเมินคู่ต่อสู้ที่แม่นยำ เราต้องประเมินระยะวิกฤติของคู่ต่อสู้ทุกๆคน โดยใช้สัญชาตญาน (Instinctive)การปรับตัว (Adaptable) และคาดการณ์ที่แม่นยำ(Accurate)